Malarstwo na szkle w Polsce jest unikalną gałęzią sztuki, w skali świata. Jego początki sięgają starożytności, a w średniowieczu było elementem dekoracji obiektów sakralnych w całej Europie. Dalszy wzrost popularności malarstwa na szkle nastąpił w  XVI wieku w  związku z dynamicznym rozwojem hut szkła i przemysłu szklarskiego. Na terenie naszego kraju ta forma malarstwa zaczęła się rozwijać w wieku XVIII niemal we wszystkich regionach, osiągając wysoki poziom artystyczny. Natomiast prawdziwy rozkwit sztuki zdobienia szkła nastąpił w wieku XIX. W tym czasie obrazy na szkle były powszechnie wykorzystywane jako dekoracja chłopskich chat. W latach 70. XIX w. wraz ze zmianą mody sztuka ta zaczęła zanikać. Ponownie została „odkryta” i upowszechniona na początku XX wieku przez artystów polskiej awangardy. Ludowe malarstwo na szkle zazwyczaj jest inspirowane tematami sakralnymi, ale także przedstawia scenki rodzajowe związane z życiem codziennym wsi, świeckimi obyczajami, legendami i opowieściami. Jest uprawiane zarówno przez ludowych twórców amatorów i twórców profesjonalnych. W Polsce najwięcej artystów tworzących w tej technice pochodzi z regionu Podhala.